Χρήσιμες πληροφορίες για τις πολεμικές τέχνες στο dojo μας

Παρακαλούμε πολύ, ​κάντε τον κόπο και διαβάστε προσεκτικά (ειδικά αν σκοπεύετε να επικοινωνήσετε μαζί μας):

• To bujutsu δεν είναι "κάτι σαν το karate/judo/aikido", είναι οι κατεξοχήν πολεμικές τέχνες των samurai οι οποίοι είχαν αναπτύξει εξαιρετικά αποτελεσματικές μεθόδους κοντινής μάχης αιώνες πριν εμφανιστούν τα judo, kendo, aikido, karate.
• Το bujutsu δεν είναι άθλημα, δεν έχει αγώνες, κανόνες και τρόπαια.
  Δεν είναι ακαδημία yoga, fitness, ninja χορογραφίας ή samurai role playing.
• Το ninjutsu είναι ένα μόνο κομμάτι του bujutsu και οι ασκούμενοι δεν είναι ninja.
• Προκειμένου να μελετήσετε ιστορικά αυτές τις τέχνες αναζητήστε βιβλιογραφία από αναγνωρισμένους μελετητές & ιστορικούς ώστε να αποφεύγονται εξωτικοί μύθοι & παρανοήσεις από τον κινηματογράφο και τα "βιβλία" νεόκοπων δασκάλων.
• Αποφύγετε οτιδήποτε προσδίδει έναν αέρα μυστηρίου στις τέχνες αυτές. Τα bujutsu είναι άκρως πραγματιστικές μέθοδοι που εξηγούνται πάνω σε βασικές αρχές επιβίωσης, όχι φιλοσοφικά συστήματα υπερανάλυσης.
• Αποφύγετε να μυθοποιείτε δασκάλους γιατί δημιουργεί στρεβλή αντίληψη των πραγμάτων. Οι Ιάπωνες δάσκαλοι που όλοι θαυμάζουμε είναι απλοί άνθρωποι που όμως πίεσαν τον εαυτό τους και τα όριά τους στο έπακρο. Όσο μυθοποιείς κάποιον τόσο αποφεύγεις να κάνεις κι εσύ την ίδια προσπάθεια, να μπεις στην ίδια δοκιμασία (κι ας μην φτάσεις ποτέ στο ίδιο επίπεδο).
• Δεδομένου ότι και οι παραδοσιακές ΠΤ έχουν εμπορευματοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, πολλές σχολές έχουν γίνει περισσότερο social club παρά χώροι άσκησης κλασσικών ΠΤ. Προσέξτε μην μπερδεύετε τις εμπορικές πρακτικές, την Ιαπωνολατρεία, το socialising στα σεμινάρια και το facebook με την μαθητεία σε ένα σύστημα bujutsu.
• Η πρόοδος του ασκούμενου δεν έχει καμμία σχέση με ανώτερους βαθμούς και "ζώνες" αλλά με το πόσο αυτός ενσωματώνει τις αρχές της τέχνης και κατανοεί τι την κάνει να λειτουργεί και τι όχι.
• Η μακροπρόθεσμη άσκηση στα κλασσικά bujutsu μπορεί να έχει εξαιρετικά ωφέλη στις ικανότητες, την αντίληψη και τις αντοχές του ασκούμενου. Οι αφοσιωμένοι μαθητές εκπλήσονται ευχάριστα όποτε ανακαλύπτουν ότι τα οφέλη της άσκησης διαχέονται και σε άλλες πλευρές της καθημερινότητάς τους.
• Δεν είναι κακό να ξεκινήσει κάποιος κλασσικές ΠΤ εξαιτίας μιας ταινίας που είδε ή ενός βιβλίου που διάβασε. Κακό είναι να παραμείνει σ'αυτήν την θεατρική εικόνα και να δημιουργήσει στο μυαλό του κάτι που απέχει πολύ από την πραγματικότητα. 

​Τέλος....
​ελπίζουμε μετά από τόση πληροφορία να έγινε κατανοητό ότι αυτή είναι μια αρχαία & δύσκολη τέχνη που της αξίζει λίγη προσοχή παραπάνω από ότι θα δείχναμε σε κάτι μαζικό και εύκολα προσβάσιμο. Εάν για κάποιον μια πολεμική τέχνη είναι απλά θέμα logistics (κοντινής πρόσβασης και κόστους) ή απλά τρόπου να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο του τότε θα εξυπηρετηθεί καλύτερα σε ένα κοντινό γυμναστήριο, ένα μαζικό σπορ ή ένα social club. Για όσους έχουν ουσιαστικό ενδιαφέρον για την τέχνη και το dojo μας, ζητήστε να έρθετε να μας δείτε από κοντά και τα υπόλοιπα εξηγούνται καλύτερα κατ'ιδίαν. 

Ευχαριστούμε πολύ για την προσοχή σας.

​

"The classical bujutsu are unapproachable by the masses, Japanese and non-Japanese alike, for the simple reason that the men who are in position of authority within the ryu are guided by the criterion of quality, not quantity, in choosing among the candidates who make applications for membership......they are conservative men who exercise a great resistance to changes imposed by the force of fashion; they accomplish this by isolating their ryu from the contagion of ideas that are contrary to the values and norms of the classical warrior. The modern exponent is unshakable in his belief that it is worthwhile for man in any age to make use of specialised skills for the achievement of self-discipline, to develop self-respect by adherence to a code of honor, to live an unsophisticated way of life in order to gain and maintain sound mental and physical health, and to foster a sense of cooperation with other members of society." 

Classical Bujutsu-The Martial Arts and Ways of Japan,
​Donn F. Draeger, 1973